Κορονοϊός: Ο θησαυρός πίσω από την τρομολαγνεία

Και ενώ η παρέλαση του διάσημου ιού COVID-19, σοκάρει ιατρικά, υγειονομικά και οικονομικά από άκρη σε άκρη του πλανήτη, ένας ακόμα ύπουλος θα λέγαμε νευροδιαβιβαστής, που ακούει στο όνομα «αδρεναλίνη», έχει ξεκινήσει την υπόγεια δράση του, ενισχύοντας τον πανικό, τον φόβο, το άγχος και την ανασφάλεια, πρωτίστως σε συλλογικό και εν συνεχεία σε ατομικό επίπεδο.

Έτσι, γεννιέται η αδήριτη ανάγκη να τοποθετήσουμε τα πράγματα σε ένα «σύστημα προσομοίωσης», στην απλοποιημένη μορφή μιας συλλογικής-κοινωνικής ομάδας, ώστε να γίνει περισσότερο κατανοητή η λειτουργία της αδρεναλίνης. Εξάλλου, τι πιο όμορφο και πιο χαριτωμένο απ’ το να εισβάλουμε μυστικά σε μια ομάδα μικρών ξέγνοιαστων παιδιών, τα οποία, ενώ διασκεδάζουν σε μια τεράστια πευκόφυτη έκταση, αποφασίζουν να παίξουν το παιχνίδι του «χαμένου θησαυρού». Ορισμένα από τα παιδιά αυτά, κατά την διάρκεια του παιχνιδιού εκδηλώνουν φόβο, διότι ακούνε διάφορα περίεργα θροΐσματα, καταμεσής του δάσους είτε επειδή παρασύρονται απ’ τα λόγια των φίλων τους πως το συγκεκριμένο παιχνίδι κρύβει κινδύνους. Κάπου εδώ, λοιπόν, εμπλέκεται ο νευροδιαβιβαστής της αδρεναλίνης. Ποιος είναι και τι κάνει; Αποτελεί ένα μόριο-αγγελιοφόρο «κακών ειδήσεων», ο οποίος ειδοποιεί και κινητοποιεί τον οργανισμό να αμυνθεί. Προκαλεί έντονο άγχος, επηρεάζει αρνητικά τόσο την ψυχική όσο και την σωματική ηρεμία, θολώνει την σκέψη, καθηλώνει και οδηγεί σε έλλειψη συγκέντρωσης και αναποφασιστικότητα.

Όπως είναι αναμενόμενο, η έκκριση ισχυρών δόσεων αδρεναλίνης στα συγκεκριμένα παιδιά προκαλεί σύγχυση, αδυναμία λήψης πρωτοβουλιών, απώλεια κινήτρων και στόχων. Το μόνο βέβαιο είναι ότι στο τέλος τα παιδιά αυτά θα αποχωρήσουν από το παιχνίδι. Ο θησαυρός όμως είναι εκεί και περιμένει. Ποιες είναι οι δυνάμεις ώθησης των παιδιών που παρέμειναν, ώστε να φτάσουν στον τελικό τους στόχο, με αισιοδοξία και θέληση; Μα η σεροτονίνη και η ντοπαμίνη φυσικά! Πρόκειται για τους αφανείς ήρωες πίσω από κάθε ανθρώπινη επιτυχία. Αντιπροσωπεύουν τους «καλούς» αγγελιοφόρους των ευχάριστων συναισθημάτων, οι οποίοι διεγείρουν την ενεργητικότητα και την καλή διάθεση, ενισχύοντας τη θετικότητα της συμπεριφοράς.

Η σεροτονίνη αποτελεί βασικό νευροδιαβιβαστή, ρυθμιστή της ηρεμίας σώματος και νου ταυτόχρονα, αιτία πρόκλησης του αισθήματος της εσωτερικής πληρότητας και της γενικής ευφορίας. Με ποιον τρόπο μπορεί να εκκριθεί στον οργανισμό των παιδιών που παραμένουν ακόμα στο παιχνίδι; Μέσω των θετικών σκέψεων, της αγάπης και του πάθους γι’ αυτό που επέλεξαν να κάνουν, της στενής συνεργασίας, της σωματικής διέγερσης (τρέξιμο – ενεργοποίηση κινήσεων του σώματος) και φυσικά του γέλιου, το οποίο είναι ικανό να απελευθερώσει τεράστια ποσά σεροτονίνης. Απ’ την άλλη, η ντοπαμίνη – «αδερφή» της σεροτονίνης – αποτελεί χημική ένωση-νευροδιαβιβαστή, που συνδέεται με την αισιοδοξία και ευτυχία, ενεργοποιεί τα κίνητρά μας για να ικανοποιήσουμε μια ανάγκη, να πραγματοποιήσουμε ένα στόχο, να φτάσουμε στο σκοπό μας, να γευτούμε την ανταμοιβή. Μόλις, βέβαια, κάποιο απ’ τα παιδιά καταφέρει και ανακαλύψει τον θησαυρό, αυτομάτως η έκκριση ντοπαμίνης σταματά, καθώς το έργο της εξαντλείται στην επίτευξη του στόχου. Γι’ αυτό και τα παιδιά δεν μένουν ποτέ μόνο σε ένα παιχνίδι, αλλά αμέσως μετά την ολοκλήρωση του, ψάχνουν για το επόμενο, έως ότου αποκαμωθούν!

Και κάπως έτσι τα παιδιά μεγαλώνουν. Γίνονται ενήλικες, δημιουργούν οικογένεια και βρίσκονται στην υπεύθυνη και συνάμα δύσκολη θέση να δώσουν το σωστό παράδειγμα στα δικά τους τα παιδιά. Να τα τροφοδοτήσουν με όνειρα, θετικές σκέψεις, αισιοδοξία και πεποίθηση πως κάθε δύσκολη κατάσταση απαιτεί κόπο, προσαρμοστικότητα και σωστή διαχείριση του ανθρώπινου μυαλού. Τότε ακριβώς θυμούνται όσα έζησαν σ’ εκείνο το πευκόφυτο δάσος. Θυμούνται το κυνήγι του χαμένου θησαυρού τους. Αμέσως σηκώνονται απ’ τον καναπέ, κλείνουν την τηλεόραση και ανοίγουν το κρυφό ντουλάπι της σκέψης τους. Εκεί, αν και πολυκαιρισμένο, στέκει το γνωστό από τότε μαγικό κοκτέιλ. Περιορισμός της αδρεναλίνης – φόβου και ενίσχυση της σεροτονίνης με όμορφες -έστω και εντός σπιτιού- δραστηριότητες, γυμναστική, μουσική και θετικές σκέψεις. Α! Μην ξεχάσουμε και την ντοπαμίνη… Καθορισμός νέων στόχων, βραχυπρόθεσμων ή και μακροπρόθεσμων, που θα δημιουργήσουν το πρόσφορο έδαφος για να καλλιεργηθεί η θέληση και η ελπίδα.

Κλείνοντας, μια και οι συνταγές μαγειρικής είναι πλέον το νέο trend στα social, επωνύμων και μη, σας προσκαλώ να πρωτοτυπήσετε και να δοκιμάσετε κι εσείς μια καινοτόμο συνταγή. Πάρτε ένα συνηθισμένο γυάλινο δοχείο, αφήστε το στον πάγκο της κουζίνας και βγείτε έξω για ένα χαλαρό περπάτημα ή και για τρέξιμο. Το ιδανικότερο θα ήταν να είναι ακόμα μέρα ώστε να έχει άπλετο, ζωηρό φως. Επιστρέφοντας, ρίξτε στο μπουκάλι τη μεγάλη δόση σεροτονίνης που αποκομίσατε από αυτήν σας την εμπειρία. Προσοχή! Μπορεί να πέσει και extra δόση αδρεναλίνης. Ίσως απ’ το φόβο ότι πλησιάσατε λίγο παραπάνω κάποιον περαστικό στο δρόμο ή απ’ τον ξαφνικό ήχο του μηνύματος της Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας! Αδειάστε, λοιπόν, με υπομονή την ποσότητα αδρεναλίνης που εισέβαλε στο μπουκαλάκι σας και στη συνέχεια αφήστε και πάλι το μείγμα στο τραπέζι. Βάλτε τη μουσική της αρεσκείας σας, πάρτε αρκετό χρόνο να συνθέσετε τις σκέψεις στο μυαλό σας και οργανώστε αυτά που θέλετε να κάνετε, αμέσως μόλις επιστρέψουμε στους φυσιολογικούς, καθημερινούς μας ρυθμούς. Οι στόχοι θα περιέχουν ντοπαμίνη, οπότε, μόλις κάνετε ένα πρόχειρο πλάνο της δράσης σας, αδειάστε την στο μπουκάλι και ανακατέψτε καλά!

Κλείστε το προσεκτικά, βάλτε το στο ντουλάπι της σκέψης σας και βεβαιωθείτε πως θα διασφαλίσετε την καθημερινή τροφοδοσία του με σεροτονίνη και ντοπαμίνη, αφαιρώντας πάντα με υπομονή την αδρεναλίνη που θα τρυπώνει μέσα του, ύπουλα κάθε στιγμή.

Όταν ο κορονοϊός υποχωρήσει, η κατάσταση ομαλοποιηθεί και όλοι μας γυρίσουμε πάλι στην καθημερινότητα που είχαμε συνηθίσει, σπάστε το γυάλινο δοχείο που ετοιμάζατε με υπομονή και προσμονή και να είστε σίγουροι πως μόνον η λάμψη που θα αναβλύσει από μέσα του θα φωτίσει το μονοπάτι που θα οδηγήσει στο θησαυρό! Στον δικό σας «χαμένο» θησαυρό…